می اندیشم که چگونه محکوم شدم که نامت را از یاد ببرم

اما نه حافظه ی من هیچگاه نمیتواند لبخندت را از ساحت خود پاک کند

ای شادی دیروز و حسرت امروز

و ای خاطره ی فردا

تو زیباترین ملکه ی ذهنم خواهی بود

چرا که روح خسته ام تنها با همین خاطرات است که آرام میگیرد

اما دیگر تمام شده روزهای خاطره ساز

سایه ی سرد تنهایی تا همیشه مرا دربرخواهد گرفت

تا ابد........

سروده: تنها